coraz bliżej święta.../Christmas coming...

Jest już koniec listopada 2008 roku. Dobry początek mroźnej zimy. Jak się nie ma w zanadrzu odpowiednich kilogramów – bardzo mroźnej. W AKH na szczęście jest zawsze ta sama temperatura. Przechadzam się długimi korytarzami w swoich adresikach i kapciach. Oswoiłam sobie już to miejsce. Jestem ciągle ospała. Ten z góry zaplanowany system dnia, nie daje mi nadrobić straconych godzin snu. Przed południem rehabilitantka i zabiera mnie na poziom 5, czyli parter AKH. Tam przechodzimy na rehabilitację. Już chodzenie po AKH nie jest wyczynem. Daję radę. Wracam na oddział i czeka na mnie obiad. Jem niewiele i z obrzydzeniem „Gemuse!”. Fu! Potem czas na drzemkę. Po niecałej godzinie przychodzi mama. Zaczyna mnie namawiać na spacer. Opowiada mi, że przypadkiem zaszła na świąteczny jarmark, że jest tam wiele stoisk, które na pewno mi się spodobają. Pokazuje mi z okna AKH, gdzie jest to miejsce. Nie wierzę jej, że dojdę. Wątpię w swoje siły. Przekonuje mnie, że to jest bliżej niż byłyśmy 2 dni temu na spacerze. Myślałam sobie - przecież mówili mi, że to jest koło ratusza, a mama specjalnie mi ściemnia, żebym tylko z nią poszła. W końcu moja matka nie byłaby moja matką, gdyby takiego uparciucha jak ja, nie potrafiła namówić. Zatem ruszamy. Okazało się, że klimat świątecznego jarmarku panuje również w campusie uniwersyteckim nieopodal AKH. Szybko się ściemnia. Przechodzimy na ogrodzony z każdej strony budynkami plac campusu, którego nie widać od strony ulicy. Mama miała rację – to bliżej niż byłyśmy poprzednio. Widząc masę mieniących się świątecznych światełek popadam w zachwyt. Im więcej małych stoisk z aniołkami, bombeczkami i innymi pierdołkami, tym bardziej zaczynam piszczeć z zachwytu. Wszyscy przechadzają się wesoło i popijają gorący poncz. Kurczę! Muszę go spróbować! Pychota! Mniami! Piję sobie gorące wino z goździkami. Dobrze, że jestem już dużą dziewczynką;)


Cudownie, że dałam się namówić! Muszę bardziej wierzyć we własne siły.

----------------------------------------------------------------
There is already an end of the November of 2008. Good beginning of the frosty winter. How appropriate kilogrammes aren't being kept up their sleeve – very frosty. There is always the same temperature in AKH fortunately. I am strolling with long corridors in one's addresses and flat tyres. I already accustomed this place for myself. I am constantly sluggish. This system from above planned of the day, isn't letting me make up for lost hours of the dream. In the morning physiotherapist is taking me to level 5, i.e. the AKH ground floor and there we are going for the rehabilitation. Walking on AKH isn't already a feat. I am getting by. I am coming back to the branch and a dinner is waiting for me. I am eating little and in disgust „ Gemuse! ”. Yuck! Then time for the nap. After the not quite hour mum is coming. She’s starting talking me into going for a walk. She’s telling me, that by chance she occurred to the festive fair, that there were many departments which will certainly appeal to me there. She’s showing me from the AKH window, where is this place. I don't believe her, that I will reach. I am doubting my powers. She’s convincing me that it is more close than we were 2 days ago on the walk. I thought for myself - after all they told me that it was by the town hall, and the mum specially for me is dimming so that I go with her. In the end my mother wouldn't be mine with mother, if of such a stubborn person like me, wasn't able to persuade. And so we are moving. As it turned out the climate of the festive fair is also ruling in university campus near AKH. quickly is darkening. We are going to enclosed from every side with buildings square of campus which one can't see from the side of the street. Mum was right – it was more close than we have been previously. Seeing mass of shimmering festive lights I will fall down into the admiration. For them more small departments with cherubim, bombs and with other funny tlittle things, all the more I am starting squealing with delight. Everyone are strolling cheerfully and they are sipping the hot punch. Blimey! I must try it! Yum-yum! I am drinking the hot wine for myself with carnations. Okay, I am already a big girl;) miraculously I let encourage each other!

I must have more confidence in myself.